استانداردهای ملی و بین المللی اتاق تمیز

استاندارد اتاق تمیز با توجه به کیفیت تولید باید در نظر گرفته شود. با افزایش استفاده از اتاق های تمیز (clean room)نیاز به یک سری قوانین و استانداردها برای طراحی آن ها به صورت یکپارچه احساس شد. به همین دلیل برای طراحی و ساخت اتاق های تمیز انواع استاندارد های بین المللی و ملی ایجاد شد.

انواع استانداردهای اتاق تمیز

اتاق های تمیز را براساس میزان آلودگی موجود در آن ها رتبه بندی می کنند. به طور کلی به منظور طراحی و طبقه بندی اتاق های تمیز بر اساس درجه تمیزی و همچنین تعیین نوع کلاس آن ها از دو استاندارد زیر استفاده می شود:

• استاندارد فدرال ایالات متحده آمریکا تحت عنوان FS 209E
• استاندارد ایزو سری ISO-14644-1

استاندارد ایزو بر اساس استانداردهای تعیین شده توسط اروپا و آمریکا تنظیم شده است. اما در حال حاضر با توجه به کاربرد آسان تری که استاندارد فدرال دارد با آنکه قدیمی تر می باشد هنوز هم کاربرد گسترده ای دارد.

استاندارد فدرال ۲۰۹

این استاندارد در سال ۱۹۶۳ در ایالات متحده آمریکا نگارش یافت. استاندارد فدرال پس از نگارش اولیه چندین بار در مراحل مختلف مورد بازبینی قرار گرفت و دست خوش تغییرات شد تا اینکه در سال ۲۰۰۱ کنار گذاشته شد و جای آن را استاندارد بین المللی ایزو گرفت. در این استاندارد، اتاق های تمیز را بر اساس تعداد ذرات موجود در محیط کلین روم در دسته بندی های از A تا D قرار می دادند.

استاندارد ایزو

اولین سری این استاندارد با عنوان ISO-14644-1 منتشر شد. دومین سری این استاندارد یعنی ISO-14644-2 مورد استفاده قرار گرفت.

این استاندارد بر اساس استاندارد هایی که پیش از آن در سال ۱۹۹۹ در اروپا و همچنین ۲۰۰۱ در آمریکا وضع شدند ایجاد شد. پس از سال ۲۰۰۱ این استاندارد جای استاندارد فدرال ۲۰۹ را پر کرد اما اکنون استفاده از استاندارد فدرال ۲۰۹ مرسوم است و کاربرد گسترده ای دارد.

استاندارد ملی برای اتاق تمیز

استاندارد های داخلی که برای اتاق های تمیز تعریف می شود عمدتا برگرفته از همان استانداردهای بین المللی می باشد و طراح با بهره گرفتن از همان استانداردها می تواند از رعایت استانداردهای داخلی اطمینان حاصل کند.